دانلود پایان نامه سیستم‌ها و شیمیایی
Widget not in any sidebars
ایجاد تخریب زیستی
1-23- بیوسایدها
یک نمونه از تیمار شیمیایی به کار برده شده برای جلوگیری و کنترل تشکیل بیوفیلم و عواقب ناشی از آن استفاده از بیوسایدها می‌باشد. بیوسایدها مواد خالص یا ترکیبات مخلوطی هستند که قادرند میکروارگانیسم‌ها را بکشند یا رشد آنها را مهار کنند. ترکیبات بیوسایدی می‌توانند معدنی مثل کلرین ، ازون، برومین و غیره یا آلی شامل ایزوتیازولون‌ها ، ترکیبات آمونیوم چهار ظرفیتی ، آلدئیدها مثل گلوتارآلدئید، آکرولین‌ها و غیره باشند.
یک بیوساید که برای ضد عفونی کردن هر سیستم به کار می‌رود باید کشنده‌ی باکتری، قارچ و جلبک باشد. بنابراین، نیازمند کاربرد ترکیباتی با طیف وسیع می‌باشد.
یک ترکیب شیمیایی می‌تواند باکتری کش باشد اما الزاماً خصوصیات کشندگی علیه قارچ‌ها و جلبک‌ها را نداشته باشد. حتی ترکیبی که علیه گروه مشخصی از باکتری‌ها و قارچ‌ها فعالیت دارد علیه گروه‌های دیگر مؤثر نیست.
کارآیی یا بازده یک بیوساید وابسته به نوع میکروارگانیسمی که باید حذف شود و شرایط راه‌اندازی سیستم مورد نظر دارد. بنابراین پیشنهاد می‌شود که یک دوره‌ی آزمایشی تحت شرایط آزمایشگاهی برای تعیین دوز بهینه‌ی بیوساید انجام شود.
خصوصیات مورد نیاز برای یک بیوساید صنعتی در جدول زیر نشان داده شده‌اند. در بخش بعدی از این فصل به بررسی بیوسایدهایی که بیشتر برای کنترل میکروبیولوژیکی آب سیستم‌های صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرند پرداخته می شود(51، 89).
1-23-1- خصوصیات اصلی یک بیوساید
اثر انتخابی
توانایی ابقاء فعالیت مهاری خود در حضور دیگر ترکیبات و تحت شرایط سیستم مورد نظر
عدم فعالیت خورندگی
قابلیت تجزیه به صورت زیستی
سمیت پایین آن
1-23-2- بیوسایدهای اکسید کننده
بیوسایدهای اکسید کننده‌ی رایج شامل کلرین، برومین، ازون و هیدروژن پراکسید می‌باشند.
در هنگام استفاده از بیوسایدهای اکسید کننده، اثرات منفی این بیوسایدها هم باید مد نظر قرار بگیرد. این اثرات منفی عبارتند از:
واکنش(میان کنش) با دیگر مواد شیمیایی مورد استفاده در تیمار آب
پتانسیل ایجاد خوردگی در فلزات
اثر روی مواد و ساختارهای غیر فلزی(پلاستیک، چوب )
این اثرات منفی باید به طور دقیق در مورد هر بیوساید اکسید کننده با توجه به قدرت اکسید کنندگی بیوساید، دوز آن و نوع تیمار(پیوسته یا به طور متناوب) مد نظر قرار بگیرد.
1-23-2-1- کلرین
کلرین بیشتر به صورت فرم گازی مصرف می‌شود که به اسید هیپوکلرو و اسید هیدروکلریک هیدرولیز می‌شود.
Cl2 + H2O →HOCl + HCl
اسید هیپوکلرو گونه‌ی فعال می‌باشد و فعالیت آن وابسته به pH می‌باشد.
1-23- بیوسایدها
یک نمونه از تیمار شیمیایی به کار برده شده برای جلوگیری و کنترل تشکیل بیوفیلم و عواقب ناشی از آن استفاده از بیوسایدها می‌باشد. بیوسایدها مواد خالص یا ترکیبات مخلوطی هستند که قادرند میکروارگانیسم‌ها را بکشند یا رشد آنها را مهار کنند. ترکیبات بیوسایدی می‌توانند معدنی مثل کلرین ، ازون، برومین و غیره یا آلی شامل ایزوتیازولون‌ها ، ترکیبات آمونیوم چهار ظرفیتی ، آلدئیدها مثل گلوتارآلدئید، آکرولین‌ها و غیره باشند.
یک بیوساید که برای ضد عفونی کردن هر سیستم به کار می‌رود باید کشنده‌ی باکتری، قارچ و جلبک باشد. بنابراین، نیازمند کاربرد ترکیباتی با طیف وسیع می‌باشد.
یک ترکیب شیمیایی می‌تواند باکتری کش باشد اما الزاماً خصوصیات کشندگی علیه قارچ‌ها و جلبک‌ها را نداشته باشد. حتی ترکیبی که علیه گروه مشخصی از باکتری‌ها و قارچ‌ها فعالیت دارد علیه گروه‌های دیگر مؤثر نیست.
کارآیی یا بازده یک بیوساید وابسته به نوع میکروارگانیسمی که باید حذف شود و شرایط راه‌اندازی سیستم مورد نظر دارد. بنابراین پیشنهاد می‌شود که یک دوره‌ی آزمایشی تحت شرایط آزمایشگاهی برای تعیین دوز بهینه‌ی بیوساید انجام شود.
خصوصیات مورد نیاز برای یک بیوساید صنعتی در جدول زیر نشان داده شده‌اند. در بخش بعدی از این فصل به بررسی بیوسایدهایی که بیشتر برای کنترل میکروبیولوژیکی آب سیستم‌های صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرند پرداخته می شود(51، 89).
1-23-1- خصوصیات اصلی یک بیوساید
اثر انتخابی
توانایی ابقاء فعالیت مهاری خود در حضور دیگر ترکیبات و تحت شرایط سیستم مورد نظر
عدم فعالیت خورندگی
قابلیت تجزیه به صورت زیستی
سمیت پایین آن
1-23-2- بیوسایدهای اکسید کننده
بیوسایدهای اکسید کننده‌ی رایج شامل کلرین، برومین، ازون و هیدروژن پراکسید می‌باشند.
در هنگام استفاده از بیوسایدهای اکسید کننده، اثرات منفی این بیوسایدها هم باید مد نظر قرار بگیرد. این اثرات منفی عبارتند از:
واکنش(میان کنش) با دیگر مواد شیمیایی مورد استفاده در تیمار آب
پتانسیل ایجاد خوردگی در فلزات
اثر روی مواد و ساختارهای غیر فلزی(پلاستیک، چوب )
این اثرات منفی باید به طور دقیق در مورد هر بیوساید اکسید کننده با توجه به قدرت اکسید کنندگی بیوساید، دوز آن و نوع تیمار(پیوسته یا به طور متناوب) مد نظر قرار بگیرد.
1-23-2-1- کلرین
کلرین بیشتر به صورت فرم گازی مصرف می‌شود که به اسید هیپوکلرو و اسید هیدروکلریک هیدرولیز می‌شود.
Cl2 + H2O →HOCl + HCl
اسید هیپوکلرو گونه‌ی فعال می‌باشد و فعالیت آن وابسته به pH می‌باشد.
